چاه شماره یک
چاه شماره یک نام اولین چاه نفت خاورمیانه است که در منطقه مسجد سلیمان در استان خوزستان قرار دارد. اولین چاه نفت خاورمیانه در این شهر در منطقه‌ای بنام میدان نفتون درمنطقه دره خرسون (دره خرسان) در ۵ خرداد ۱۲۸۷ به نفت رسید. شروع حفاری این چاه درسال ۱۲۸۶ خورشیدی و خاتمه حفاری درسال ۱۲۸۷ خورشیدی بود. این چاه ۳۶۰ متر (۱۱۷۹ پا) عمق دارد که از آن روزانه ۳۶۰۰۰ لیتر (معادل ۸۰۰۰ گالن) نفت استخراج می‌شد. نیروی محرکه ماشین‌های استخراج نفت از این چاه از بخار آب تامین می‌شد و به استیم (STEAM) معروف بود. این چاه به «چاه شماره یک» معروف است، و هم‌اکنون در مرکز شهر مسجدسلیمان در کنار منطقه نمره یک بصورت موزه تحت نظارت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب قرار دارد.[۱] ویلیام ناکس دارسی، (۱۱ اکتبر ۱۸۴۹ – ۱ مه ۱۹۱۷) یکی از بنیانگذاران اصلی صنعت نفت و صنایع پتروشیمی، در ایران بود. او در سال ۱۹۰۰ توافقنامه‌ای با هنری دراموند ولف، آنتوان کتابچی خان و کوته برای اکتشاف نفت در ایران امضا نمود. مذاکره آنها با مظفرالدین شاه قاجار، در سال ۱۹۰۱ شروع شد. در ابتدا مبلغ ۲۰٫۰۰۰ پوند برای اکتشاف، در یک میلیون و دویست هزار کیلومتر مربع، پیشنهاد شد، که در صورت کشف نفت، این امتیاز، برای مدت شصت سال، از شاه قاجار گرفته شود. در مقابل، دولت ایران، ۱۶٪ درصد از سود سالانه این شرکت را، به خود اختصاص داد. البته دولت بریتانیا تا سالها پس از اتمام قرارداد سندیکای دارسی، از ذخائر عظیم نفت ایران، برداشت کرد و سودی بسیار زیادتر از آنچه که دارسی بدست آورد، به دولت بریتانیا تعلق یافت.
تیم حفاری تحت نام جورج رینولدز بی، به ایران فرستاده شد و بلافاصله شروع به جستجو و اکتشاف نمودند. تا سال ۱۹۰۳ ویلیام دارسی در حدود ۵۰۰ هزار پوند هزینه کرده بود، کار حفاری و اکتشاف، بدون نتیجه متوقف گردید. سپس دارسی مجبور شد، برای بدست آوردن ۱۰۰ هزار پوند دیگر، شرکت نفت برمه را، در سهام سندیکا، شریک نماید.
با شروع مجدد کار حفاری در مناطق جنوب ایران و در منطقه شاردین ادامه یافت. در سال ۱۹۰۷ همزمان نقطه دوم انتخاب گردید و حفاری در منطقه‌ای بنام میدان نفتون در شهر مسجدسلیمان آغاز شد. در سال ۱۹۰۸ در نقطه‌ای دیگر در شهر مسجدسلیمان نیز، شروع به حفاری کردند. حفاری‌ها در ماه آوریل بدون هیچ موفقیتی ادامه داشت و سرمایه نهایی، در حال اتمام بود و دارسی نیز کاملأ ورشکست شده بود.
اما در تاریخ ۲۶ مه ۱۹۰۸ و در عمق ۳۶۰ متری از زمین میدان نفتون، در مسجدسلیمان، مته حفاری، آخرین لایه را شکافت و نفت، با فشار بسیار زیاد، از زمین فوران کرد.
آتشکده جاویدا (سرمسجد)
آتشکده یا معبد سرمسجد یکی ازمهمترین مکان‌های تاریخی و باستانی استان خوزستان است که در شمال شرقی شهر مسجدسلیمان قرار دارد. آتشکده جاویدان (صفه سرمسجد) واقع در مسجد سلیمان بنایی متعلق به قرن هفتم قبل از میلاد است که بنا بر نظر برخی کارشناسان، معماران برای ساخت تخت جمشید از آن الهام گرفته‌اند. نوع معماری این بنا، آتشکده جاویدان اورارتویی است که مهمترین مشخصه آن استفاده نکردن از ملات و گذاشتن سنگ خشک روی سنگ خشک دیگر است. بنا به نوشته‌های پروفسور گیرشمن، باستان‌شناس فرانسوی در کتاب «ایران از آغاز تا اسلام» تخت جمشید نیز با استفاده از همین الگو ساخته شده است. این معبد که در گذشته‌های دور همواره در آن آتشی افروخته بوده مشرف به سفه سرمسجد است که به گفته مورخان مقر حکومتی پارس‌ها بوده است.
آتشکده سرمسجد، به دستور یکی از پادشاهان بزرگ هخامنشی ساخته شده و هر کدام از سنگهای بزرگ معدنی به کار رفته در آن ۴ تا ۵ تن وزن دارد. برای ساخت دیوارهای این معبد هیچ نوع ملاتی به کار نرفته و با توجه به زلزله‌های مکرر در مسجد سلیمان احتمال ریزش این سنگهای خشکه‌چین وجود دارد. محراب آتشکده متعلق به قرن ۷- ۸ قبل از میلاد است که شامل یک سکو به اندازه‌های ۲۰ در ۲۵ پا می‌باشد. در بخش شرقی محراب قسمتی که اکنون آتشکده می‌باشد برای عبادت ایرانیان بنا شده بود. سمت غرب ایران مقدس ویژه خدایان یونانی بوده و در سمت غربی آتشکده ۳ معبد برای ۳ تن از خدایان قدیم اختصاص داشت که ۲ تن از آنان هراکلیوس و آتنا می‌باشد.
یک پلکان به عرض ۲۵ متر مومنان را به روی صفه نزدیک محل مقدس هدایت می کرد و از آنجا که در پایان مراسم نیایش نبایستی از همان راه که آمده‌اند بازگردند یک پلکان دیگر در گوشه دیگر ضلع شرقی برای پایین رفتن ساخته بودند. به عقیده پروفسور گیرشمن سابقه استقرار یکی از قبایل پارس در مسجدسلیمان به اواخر قرن هشتم قبل از میلاد می‌رسد. ظروف سفالی، سکه‌های قدیمی، مجسمه‌های باستانی و آثار کهنی از این بنای تاریخی بدست آمده است که در موزه‌های داخل و خارج نگهداری می‌شوند. همه ساله از سراسر ایران و حتی خارج از کشور جهانگردانی برای بازدید از این اثر ارزشمند باستانی به استان خوزستان سفر می کنند. آتشکده سرمسجد در سال ۱۳۱۶ و با شماره ۳۰۰ به فهرست آثار تاریخی ملی و باستانی کشور به ثبت رسیده.
دشت گلگیر
یکی از مناطق بسیار زیبای ایران در ۳۸ کیلومتری شمال شرقی شهرستان مسجدسلیمان منطقه ی زیبایی ست به اسم گل گیر. که باتوجه به اسم این منطقه دشتی مملو از گل و سرسبزی و زیبایی ست.دشتی که از نظر جذب گردشگر پتانسیل بالایی دارد و می تواند گوی سبقت را از بسیاری مناطق برباید.گل گیر چشمه آب گوگردی دارد که این آب خودجوش از اعماق زمین می جوشد در زمستان و پاییز آب آن گرم است و در تابستان و بهار آب آن خنک است . به لحاظ داشتن گوگرد آب این چشمه از نظر درمانی خواص زیادی دارد و می تواند درمان کننده دردهای مفصلی باشد.
منطقه شکار ممنوع شو و لندر
منطقه شکار ممنوع شو و لندر در مسجدسلیمان که در زاگرس جنوبی واقع گردیده، که تنوع گیاهی و جانوری و شرایط اکولوژیکی این منطقه آن را به یکی از مناطق ارزشمند استان و کشور از نظر حیات وحش جانوری و قابلیت های بالای زیستگاهی تبدیل نموده است. این منطقه یکی از مناطق زیستگاه سمندر امپراتور از گونه های زیبا و حائز اهمیت جهانی است. سمندر لرستانی یا سمندر امپراتور با نام علمی Neurergus Kaiseri یکی از هفت گونه سمندر شناخته شده در ایران است. این جانور با نام های سمندر نارنجی، قیصری، امپراتور و سمندر کوهستانی لرستان شناخته می شود، نام های محلی آن حاجی باریک آب، مارمولک رنگی و وفقی است، این سمندر دارای سری کوچک، چشمانی سیاه و برآمده در روی سر است، سطح زیرین بدن به رنگ نارنجی متمایل به قرمز و سطح پشتی دارای زمینه سیاه براق و لکه های نارنجی همراه با خال های سفید و لکه های سیاه و سفید خال مانند بر روی دم و پا ها مخلوط با رنگ نارنجی است. این گونه از نظر پراکنش جهانی بومی ایران است و در جنوب لرستان و بخش هایی از شمال خوزستان پراکنش دارد اما زیستگاه های باقیمانده این سمندر محدود هستند. سمندر امپراتور در فهرست قرمز IUCN قرار دارد (در آستانه انقراض CR) و در آینده نزدیک با این روند کاهش جمعیت در طبیعت منقرض خواهد شد. کنوانسیون منع تجارت گونه های گیاهی و جانوری در معرض خطر انقراض خرید و فروش این گونه را در ایران و سایر کشورهای جهان از سال ۲۰۱۰ ممنوع اعلام کرده است.منطقه شکار ممنوع شو و لندر» در مسجدسلیمان که در زاگرس جنوبی قرار دارد، به دلیل تنوع گیاهی، جانوری و شرایط اکولوژیکی، این منطقه را به یکی از مناطق ارزشمند استان و کشور از نظر حیات وحش جانوری و قابلیت های بالای زیستگاهی تبدیل کرده است. این سه منطقه از مناطقی هستند که بر اساس مصوبه های شماره ۳۳۴ و ۳۴۶ کمیسیون امور زیربنائی دولت مستند بر بند (و)ماده ۶ قانونی حفاظت و بهسازی محیط زیست به عنوان مناطق حفاظت شده «چهل پا» و «میشداغ» و «منطقه شکار ممنوع شو و لندر» شناخته می شوند.با افزایش این مناطق سطح مناطق حفاظت شده استان که در سال ۱۳۸۳ ، ۶٫۸ درصد بود به ۱۰٫۸ درصد رسید که این آمار فراتر از استانداردهای جهانی است .
دشت شیمبار
دشت شیمبار یا شیرین بهار، مرز استان خوزستان و چهارمحال و بختیاری است که ۷۵ کیلومتری مسجدسلیمان قرار دارد و با ده هزار نفر جمعیت پراکنده روستایی و عشایری یکی از پرجاذبه‌ترین نقاط تفریحی این شهرستان است.اکثر مردم این سرزمین از ایل موری و گمار می‌باشند.از دیدنی‌های دشت شیمبار کوه قلندران است که درگذشته پناهگاهی برای یاغی‌ها و مخالفین حکومت‌های وقت بود.دشت پر از انگورهای یاقوتی است که مالک خصوصی ندارد. این منطقه از یک طرف در دامنه کوه دلا قرار دارد و محدودۀ آن از سرحونی شروع شده و شیرین بهار را به دو بخش بالا و پایین تقسیم می کند. شیرین بهار شامل مناطق: تنگ سنو (تنگ سنان)، پل نگین، گذرگاه، امامزاده صالح ابراهیم می باشد. وجود چشمه های متعدد و آبشارهای زیبا و همچنین وجود رودخانه ای معروف به شط شیمبار در کنار جنگل پوشیده از انواع درختان بلوط، بادام، بوته های وحشی مانند: قارچ، و انواع مرکبات، انگور کوهی، توت، انار و سیب زیبائی خاص به این منطقه داده است. وجود کوههای سر به فلک کشیده و مناسب کوهنوردی و پوشیده از گلها و بوته های متنوع و انواع حیوانات زیبائی منطقه را دوچندان کرده است. بدلیل وجود خاک مناسب و آب و هوای مساعد در این منطقه محصولات کشاورزی از قبیل گندم، جو، نخود و عدس کاشته می شود. از لحاظ آثار تاریخی می توان به وجود نقش برجسته های تنگ بتا و تنگ سنان اشاره کرد. این سنگ نگاره ها بر سینه کوه کنده کاری شده اند که با در نظر گرفتن نوع پوشش و آرایش موی سر این سنگ نگاره ها می توان گفت که همزمان با دورۀ اشکانیان و مربوط به الیمائیدها (حکومت محلی همزمان با اشکانیان که اندیکا جزئی از قلمرو آنها محسوب می شده) هستند. سید محمد علی شوشتری در تاریخ جغرافیای خوزستان در مورد تنگ بتا چنین می نویسد: ((در تنگ بتا دوازده نقش انسان در دو مجلس طراحی شده دیده می شود، نقش های سمت راست مشتمل بر سه نفر با قامتی کوتاهتر از بقیه افراد هستند در حالی که دست چپ بر روی دوش نفر کناری قرار دارد. سایر افراد نیز به همینگونه دیده می شوند. دو نفر تاج مانندی بر سر داردند که آنها را از دیگر افراد متمایز می نماید به نظر می رسد که ملکه و همسر شاه باشند همچنین سایر افراد شاید از درباریان باشند و تن پوش همگان مانند اشکانیان چین داراست اینگونه برداشت می شود که همگی آنان در حال انجام مراسم مذهبی هستند. انواع بردگوری (استودان): ایرانیان دوران باستان به دلیل اعتقاد داشتن به قداست خاک که یکی از عناصر چهارگانه خلقت می باشد، پاک بودن آن را ضروری می دانستند لذا از تماس اجساد مردگان با خاک به شدت پرهیز می کردند به همین منظور مردگان خود را در هوای آزاد قرار می دادند تا گوشت آنها طعمه جانوران و پرندگان شود و بعد از مدتی که تنها استخوانهای مرده باقی می ماند آنها را درون استودان ها قرار می دادند این استودانها در دل کوه و یا در دل سنگهائی که به صورت مجزا در جاههای مختلف پراکنده بودند کنده می شده اند بعضی از این بردگوریها (استودانها) در جاهای دیگر به همراه نقش برجسته هستند. البته نظر دیگری در مورد بردگوری وجود دارد و آن اینکه: هنگام کوچ، افراد کهنسالی که توانائی همراهی کردن با کوچندگان را نداشتند، درون این بردگوریها به همراه آب و غذای کافی قرار داده می شدند که هیچ سندی دال بر واقعیت این موضوع نه در کتب قدیمی بختیاری وجود دارد و نه حتی کسانی که این مطلب را بیان می کنند با چشمان خود دیده اند و صرفا به شنیده ها استناد می کنند. با در نظر گرفتن عطوفت و مهربانی و احترام به بزرگان بخصوص افراد پیر و سالخورده در نزد بختیاریها و همچنین ناممکن بودن رعایت مسائل بهداشتی در چنین شرایطی، این نظریه دور از واقعیت به نظر می رسد. یکی دیگر از آثار شیرین بهار پل نگین یا خدا آفرید می باشد. این پل آب شیرین بهار را به رودخانه کارون انتقال می دهد و قدمت آن مربوط به دوران اشکانیان است. از آثار دیگر می توان به : امامزاده صالح ابراهیم، تپه های باستانی و نقوش برجسته و شیرهای سنگی اشاره کرد. علاوه بر موارد ذکر شده در این منطقه قناتهای قدیمی نیز وجود دارند. قباد باقری در کتاب بختیاری در گذر زمان به نقل از مردم محلی بیان می کند که بر فراز کوه دلا و در جنوب غربی این نقش برجسته ها، قلعه هائی بنام قلعه کله قندی، قلعه آهنگری، و قلعه دزوراز (درمنا) وجود دارند. این قلعه ها ممکن است زمانی محل فرمانروائی الیمائیدها بوده باشند. لایارد این نقش بر جسته ها را متعلق به دوران ساسانیان میداند. از صنایع دستی شیرین بهار می توان از گلیم باقی، قالیبافی، لت (سیاه چادر) درست کردن مشک و دوختن لباسهای محلی و لچک یاد کرد. از مراسم هائی که بعنوان بخشی از هویت قوم بختیاری به شمار می روند میتوان به مراسم عزاداری و جشنهای شادی اشاره کرد. بازیهای محلی این منطقه شامل: چوکلی بازی، الختر، اسب سواری، تیراندازی هستند که کودکان و بزرگسالان آنها را به مناسبتهای مختلف بازی می کنند. جمعیت این منطقه متغیر است. در تمامی فصول سال میتوان از مناظر زیبای شیرین بهار دیدن کرد. از غذاهای سنتی این منطقه میتوان به کباب بختیاری، اوترشی، اوبسور، موسیر و قارچ سرخ شده، گرده و توچری اشاره کرد. سوغات روستا شامل انواع مرکبات، عسل، قارچ، روغن و نان محلی (نون تیری)، کره محلی، کشک و قارا و ….. می باشد. شیرین بهار دارای طبیعت بسیار زیبا، بکر و نادر بوده که در نوع خود کم نظیر است. با قرار گرفتن مناظر طبیعی، آثار تاریخی و فرهنگ قومی درکنار هم، این منطقه استعداد تبدیل شدن به یک مکان توریستی را به شدت داراست. مأخذ: بختیاری در گذر زمان – قباد باقری
آبشار نگین
آبشار نگین مسجدسلیمان دراستان خوزستان واقع است. آبشار نگین در روستایی به همین نام در محلی بسیار مهجور و دورافتاده در میان کوه ها و دشت های منطقه شیمبار در شمال دریاچه سد شهید عباسپور واقع است. بهترین مسیر بازدید از این مسیر و آبشار آن، مسیری است که از مسجد سلیمان به روستای آب شلال منتهی شده و از آنجا با حدود چهار ساعت کوهپیمایی به روستای بکر و دست نخورده نگین و آبشار بسیار زیبای آن می رسد. البته از مسیر شهرکرد، جونقان، بهشت آباد و پس از گذر از گردنه های کوه میلی و چمن گلی میز می توان به این منطقه دسترسی یافت که بیشتر جهت کوهپیمایی مناسب است. در بالای این آبشار مرتفع و سرسره مانند، دهانه ای است که آب را به طرف دیگر کوه هدایت می کندو باعث پدید آمدن آبشاری می شود که واقعا همچون نگینی برپهنای این دیار بکر و دست نخورده می درخشد. در پایین دست آبشار نیز دشت زیبای نگین واقع است که به کناره های دریاچه سد شهید عباسپور منتهی می شود. مناظری بسیار زیبا و رویایی به همراه دشت های پر از شقایق در دامنه های پوشیده از درختان بلوط و دیواره هایی باشکوه و صخره ای و مهمتر از همه، دره هایی ژرف و هیجان انگیز، برزیبایی این منطقه افزوده اند. این منطقه زیبا در یکصد کیلومتری شمال شرق مسجد سلیمان و حدفاصل استان های خوزستان و چهارمحال و بختیاری واقع شده است.
پالایشگاه بی بیان
پالایشگاه بی بییان حدود ۸۰ سال پیش در چهارکیلومتری مسجد سلیمان تاسیس شد و تا سال ۱۳۵۲ مورد بهره برداری قرار می گرفت.
معبد بردنشانده
معبد بردنشانده مربوط به دوره هخامنشیان است و در برد نشانده در ۱۶ کیلومتری مسجد سلیمان، جاده سد شهید عباسپور واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲ اسفند ۱۳۲۷ با شمارهٔ ثبت ۳۷۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
بردنشانده قدیمترین عبادتگاه رو باز ایرانی و مربوط به دوره هخامنشیان می‌باشد، که برای قرن‌ها تشریفات مذهبی، در هوای آزاد آن انجام می‌شد که نقوش برجستهٔ روی سنگهای آن مربوط به عهد اشکانیان می‌باشد و دارای سه رشته پلکانی و فرورفتگی غرفه مانند است. حدود ۷۰۰ متر طول و ۲۵۰۰ متر عرض دارد.
این مجموعه گسترده و طویل، شامل سه قسمت : کاخ محل اقامت رئیس، نیایشگاه (در شرق کاخ) و یک قصبه در شمال است.
ساختمان آن متعلق به دوره پارس‌ها و هخامنشیان است و نقوش برجسته روی آن به عهد اشکانی برمی گردد. اشیایی چند که هنگام حفاری به دست آمده نشان می‌دهند که پایه اصلی در دوره هخامنشی ساخته شده‌است. از این رو این باستانی‌ترین عبادتگاه کیش دیرین ایرانیان است.
تپه باستانی کلگه زرّی در جنوب شهر مسجد سلیمان، در منطقه کلگه واقع شده و به هزاره سوم قبل از میلاد مربوط است. آثار کنده‌کاری شده از انقلاب حضرت ابراهیم (ع) بر روی صخره‌ای در کلگه زرین ایران واقع در مسجد سلیمان فعلی، بیانگر پذیرش این دین از سوی مردم بوده است. عده‌ای از باستان‌شناسان ایرانی و آلمانی در حدود سال ۱۳۵۵ آن را بر اثر کاوش به دست آورده‌اند. طول این کتیبه ۶ متر و عرض آن ۴ متر است که بر روی صخره‌ای عظیم نقر شده و توضیح کتیبه چنین است: «مادری با دامن بلند که انتهای دامن او را، دو بانوی دیگر در دست دارند، در حالی که طفلی را بر روی دست‌های خود قرار داده است، به سوی قربانگاه می‌برد. از بالا و سوی مقابل او و از جانب آسمان، عقابی بزرگ و بال گشوده، قوچی را به چنگال گرفته و در فاصله مادر و قربانگاه ظاهر شده است.» این بنا نخستین و کهن‌ترین اثر انقلاب ابراهیمی در ایران قدیم است. در این محل آثاری از ادوار ساسانی و اشکانی بدست آمده و در عصر هخامنشیان نیز دارای اهمیت بوده است. گویند که مرکز مالی و بانک هخامنشیان در همین محل و تپه‌های اطراف آن بوده است.
قبرستان ارامنه
با حفر موفقیت‌آمیز نخستین چاه نفت خاورمیانه در مسجدسلیمان سیل مهاجرت اقوام مختلف در جستجوی کار به این شهرستان شروع می‌شود و ارامنه هم تشکلی کوچک را در اجتماع هفتاد و دو ملت مسجدسلیمان تشکیل می‌دهند و این قبرستان کوچک یادگاری از حضور مردمی است که دیگر خیلی وقت است از این شهر کوچ کرده‌اند. قدمت این مکان که در محله نفتون و در کنار گلزار شهدا قرار دارد مربوط به ۱۰۰ سال اخیر می باشد (دوران اکتشاف نفت) و محل دفن ارامنه ای که از نقاط مختلف برای کار به این منطقه آمده بودند می باشد. تعدادی از سنگ قبر های موجود در قبرستان گرانیتی می باشد و بر روی بعضی از آنها نشان صلیب، ویولون و . . . نقش بسته است.
شهر تاریخی بنه وار
عمارت تاریخی بنه‌وار مربوط به خوانین ایل ذلقی است و در شهرستان مسجد سلیمان، روستای بنه وار واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۳ شهریور ۱۳۸۲ با شماره ی ثبت ۹۹۶۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. از دودمان تاجمیرخان بختیاری و میرجهانگیرخان بختیاری آثار و ابنیه تاریخی معظمی در نقاط مختلف بختیاری بجا مانده است که از آن جمله خرابه های سردشت نزدیک دزفول و بُنه وار در منطقه گرمسیر و همچنین در دیمه و چغا خور در سردسیر می باشد . آثار و جامانده های تاریخی از این دودمان در نقاط گرمسیری بختیاری، گواه بارزی بر شوکت و جلال زیاد آنها بوده است .آثار و ابنیه بُنه وار از شکوه و عظمت خاصی برخوردار بوده و چنانکه از پس مانده های آن، استنتاج می شود . بسیار بزرگ و وسیع بوده زیرا در این محل علاوه بر حاکم و رئیس کل، سایر روسا و کلانتران و بزرگان ایل در جوار مقر حکمروایی خان، دارای ساختمانها و منازل متعددی بوده اند و هم اکنون نیز پاره ای از آن آثار که بیشتر به قصر اصلی خان بزرگ بوده به چشم می خورد که قسمتهای مختلفه آن از قبیل نقارخانه، دفتر خانه، فراش خانه و حمامهای بزرگ (دلیل بر وجود تمدن آنهاست) مشهود است.
بقعه متبرکه امامزاده هفت شهیدان
روستای هفت شهیدان با مساحت حدود ۹۴۰۲ هکتار، در بخش مرکزی شهرستان مسجدسلیمان، دهستان جهانگیری دارای جمعیت ۳۹۵ نفر و ۶۹ خانوار می‌باشد. این روستا در نزدیکی شهرستان مسجد سلیمان و همچنین شهرستان لالی در استان خوزستان، واقع شده‌است. مردم این منطقه از ایل بختیاری می‌باشند. جاده‌های دسترسی به منطقه هفت شهیدان، شامل: جاده آسفالته مسجدسلیمان-اهواز، جاده آسفالته مسجدسلیمان-لالی، جاده شنی، روستایی سلطان آباد، جاده شنی قبله‌ای، جاده شنی شاهزاده عبدالله و شمس آباد می‌شود. امامزاده‌ای که در روستای هفت شهیدان قرار دارد، مربوط به؛ سادات تلغر می‌باشد، که هفت نفر بودند و نسبت خود را به سید عبدالله بن موسی کاظم می رساندند. این ۷ تن، شامل پنج مرد و دو زن بودند. محل این امامزاده، در میان گورستان روستای هفت شهیدان، واقع شده‌است.
تپه شهدای گمنام
مجموعه فرهنگی تفریحی شهدای گمنام که از پروژه های بزرگ شهرداری مسجدسلیمان محسوب میگردد، مکانی با چشم اندازی دیدنی و با مبلمانی منحصر به فرد و دارای پارک کودکان، آلاچیق های زیبا و فضای سبز تراس بندی شده در کنال المان یادبود شهید ۱۳ ساله مسجدسلیمانی بهنام محمدی می تواند گذران خوبی برای میهمانان و گردشگران باشد.
چم آسیاب
دشت چم آسیاب در فاصله ۵ کیلومتری از شهر مسجدسلیمان و در مسیر جاده اندیکا قرار دارد.چم آسیاب به واسطه چشمه های فراوان و وجود باغات در فصل بهار پذیرای مهمانان بسیاری از اقصی نقاط استان می باشد.
سد شهید عباسپور
سد شهید عباسپور یا سد کارون ۱ یکی از بزرگ‌ترین سدهای ایران است که بر روی رودخانه کارون در جنوب باختری ایران احداث شده‌است. این سد در استان خوزستان و در ۵۰ کیلومتری شمال شرقی شهرستان مسجد سلیمان، واقع شده‌است. سد کارون ۱ بتونی دوقوسی است. ارتفاع تاج سد از پی، ۱۸۸ متر وطول تاج آن ۳۸۵ متر می‌باشد. این سد، از اولین سدهای ساخته شده در ایران و خاورمیانه است که ساخت بدنه ی آن در سال ۱۳۴۴ آغاز و تا سال ۱۳۵۴ ادامه داشت.
سد تفریحی تمبی
سد تفریحی تمبی با چشم اندازی زیبا که در جوار نیروگاه برق بازار تمبی قرار داشته و با منظره ای دیدنی مکانی زیبا برای گردشگران و مردم محلی مسجدسلیمان می باشد به طوری که در روز های تعطیل می توان در این منطقه تعداد زیادی از شهروندان که برای استراحتی چند ساعته به دل طبیعت زده اند را مشاهده نمود. این منطقه ی زیبای تفریحی در ۵ کیلومتری جنوب شهر مسجدسلیمان در کنار محله ی بازار تمبی واقع شده است.
پارک جنگلی تمبی
پارک جنگلی تمبی که در کنار سد تفریحی این منطقه قرار دارد به چشم اندازی طبیعی و زیبا محلی بسیار زیبا همراه با آلاچیق های ساخته شده در این منطقه مکانی به یاد ماندنی جهت گردش می باشد. این منطقه در ۶ کیلومتری جنوب شهر مسجدسلیمان در کنار نیروگاه برق تمبی قرار دارد.
دیدگاه بسته شده است.